بسم الله الرحمن الرحیم
ادامه شعر از پست قبلی
درد را از قلب آدم می زدود
گیسوانش شط پر جوش و خروش
در رکابش قدسیان حلقه به گوش
صورتش خورشید بود و غرق نور
جام چشمانش پر از شراب طهور
لب که نه سرچشمه آب حیات
بین دستش کاینات و ممکنات
خاک پایش حسرت عرش برین
بر سرش دستار حبل المتین
بر سرش دستار سبزی بسته بود
در دلم مهرش عجب بنشسته بود
در قدوم آن نگار مه جبین
از جلال حضرت عشق آفرین
دو ملک سر را به زیر انداختند
بال خود را فرش راهش ساختند
غرق حیرت داشتن این زمزمه
آمد اینجا حسین ع و فاطمه س
صاحب روز قیامت آمده
گویی بحر شفاعت آمده
سوی من آمد مرا شرمنده کرد
مهربانه مرا شرمنده کرد
مهربانه برویم خنده کرد
گفت آزادش کنید این بنده را
خانه آبادش کنید این بنده را
اینکه اینجا اینچنین تنها شده
کام او با تربت من وا شده
مادرش او را به عشقم زاده است
گریه کرده بعد شیرش داده است
بارها بر من محبت کرده است
سینه اش را وقف هیات کرده است
اینکه می بینید در شور است و شین
ذکر لالاییش یوده یا حسین ع
دیگران غرق خوشی و هلهله
دیدم او را غرق شور و هلهله
با ادب در مجلس ما می نشست
او به عشق من سر خود را شکست
سینه چاک آل زهرا س بوده است
چای ریز مجلس ما بوده است
خویش را در سوز عشقم آب کرد
عکس من را بر دل خود قاب کرد
اسم من راز و نیازش بوده است
خاک من مهر نمازش بوده است
پرچم من را به دوشش می کشید
پا در عزایم می دوید
بارها لعن امیه کرده است
خویش را نذر رقیه س کرده است
تا که در دنیا بوده است از من دم زده
او غذای روضه ام هم زده
اینکه در پیش شما گردیده بد
جسم جانش بوی روضه می دهد
حرمت من را به دنیا پاس داشت
ارتباط تنگ با عباس ع داشت
نذر عباس ع به تن کرده کفن
روز تاسوعا شده سقای من
گریه کرده چون برای اکبرم ع
با خود او را نزد زهرا س می برم
هر چه باشد او برایم بنده است
او بسوزد صاحبش شرمنده است
در قیامت عطر و بویش می دهم
پیش مردم آبرویش می دهم
باز بالاتر به روز سرنوشت
می شود همسایه من در بهشت
آری آری هر که پابست من است
نامه اعمال او دست من است
شعراز آقای امیر حسین میر حسینی
,کرده ,بوده ,ع ,س ,غرق , ,بوده است ,را به ,کرده است ,من را
درباره این سایت